4 Haziran 2016 Cumartesi

Çocuk Gözüyle

Hepimizin kendine göre öyle yada böyle sıkıntıları , ağır gelen yükleri vardır sırtında. Kimimize kambur olur , kimimize yükümüzü  hafifletmek için şans tanır , kimimizeyse yeniden doğ ve küllerinden yeniden var ol der hayat. Zaman zaman etrafımızda ve kendimizde buna şahit olmuşuzdur. Birşey ters gittiğinde yolu değiştirmek gerektiğinde ve içimizde o cesaret olduğunda ; hayat bize yeni kapılar açar. 

Ben böyle bir durum içindeysem mutlaka çocuklardan feyz alırım. Hele bebekliğin ilk adımları ....o yürümeye geçene kadar kimbilir gün içinde kaç kez düşer düşer kalkarlar. Hiç pes ettiklerini görmedim. Yapamıycam yok. Bi daha deneyemem yok. El uzatırsın eli tutmadan kendi gözüne kestirdiği ,  o koltuktan destek alır yine dener. Ne tatlılardır ve cesaretlilerdir. İnsana güç verir. Ben çoğu zaman oğlum büyürken onun davranışlarını gözlemleyerek yol almaya çalıştım. Onlarda ki iyiniyet , ve hayata tutunma çabası her zaman kılavuzum olmuştur.

Birde onların gözüyle bakmayı seviyorum dünyaya. Düzler. Öyle mi böyle mi yok. Şu şöyle olsa bu nasıl olur yok. Dümdüz. İçlerinden geldiği gibiler. Canları nasıl isterlerse öyle. Oğlum büyürken , onunla şunu yapıyorduk : " Can'ın istiyorsa yap , can'ın istemiyorsa yapma ya da bir şeye çözüm getiremiyorsa için bilir ona sor " derdim.  içine nasıl soracağını anlamaya çalıştı 😊 epey bi. Sonra iç sesini duyabildi - ki onlar zaten zihinsiz , egosuz ve bilinç ile hareket etmediklerinden her söyledikleri içten gelir - . Ben danışanlarıma da şunu şöylerim. İçinden çıkamadığınız bir durum mu var , kafanızdaki baloncuklar gitgide çoğalıyor mu ? Böyle bir durumda etrafınızda çocuk varsa ona sorun. Nasıl yani derler ? Şunu mu yapsam daha iyi olur ; yoksa bunu mu ?  Diye sorduğunuzda İnanın verdikleri cevaplar sizin ihtiyacınız olan olucaktır :) 
Benden söylemesi ;)

Birde onların saflıklarına , masumluklarına hayranım. Art niyetsiz. Yalansız ,riyasız. Oldukları gibi. Hepimiz bir doğuyoruz. Hepimiz kendi ihtiyaçlarımızı karşılayana kadar ebeveynlerimize ihtiyaç duyuyoruz. Sonradan insanlar katil , hırsız , kötü ya da iyi oluyor. Bir hamura benzetiyorum bu aşamaları. Sen ona nasıl şekil verirsen o şekille büyüyor. Masum bir bebeğin büyüdükten sonra can alacağını hangimiz kestirebiliriz veya tahmin edebiliriz !!!??!!! 
Burada çok sevdiğim bir alıntıyla bitirmek istiyorum yazımı. Her zaman kulağıma küpe olmuştur bu çocuk yetiştirme konusunda .
Size de küçük bir ışık olsun diye ; belki çok kez  okudunuz ama birde benden gelsin 😉

Eğer bir çocuk kınanarak yaşarsa
suçlamayı öğrenir. 

Eğer bir çocuk düşmanca davranışlar
içinde yaşarsa kavga etmeyi öğrenir. 

Eğer bir çocuk alay edilerek yaşarsa
sıkılganlığı öğrenir. 

Eğer bir çocuk utanç içinde yaşarsa
suçluluk duymayı öğrenir. 

Eğer bir çocuk hoşgörüyle yaşarsa
sabırlı olmayı öğrenir. 

Eğer bir çocuk teşvik edilerek yaşarsa
güvenmeyi öğrenir. 

Eğer bir çocuk değer verilerek yaşarsa
saygı duymayı öğrenir. 

Eğer bir çocuk eşitlik ortamında
yaşarsa adaleti öğrenir. 

Eğer bir çocuk güven duygusu içinde
yaşarsa inanmayı öğrenir. 

Eğer bir çocuk beğenilerek yaşarsa
kendisinden hoşlanmayı öğrenir. 

Eğer bir çocuk kabul ve dostluk içinde yaşarsa
dünyada sevgi aramayı öğrenir. 

Eğer bir çocuk düşmanlıklar içinde büyürse
saldırganlığı öğrenir. 

Eğer bir çocuk sevgi içinde büyürse
güvenmeyi öğrenir. 

Çocuk ailenin, aile de toplumun ürünüdür;
çocuk yaşadığını öğrenir.

Sevgiyle 
Oya :) 

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder